Üç gündür aralıksız devam eden kar ve tipi Kızılören’i teslim aldı. Kızılören-İncesu, Kızılören-Kayseri ulaşımı güçlükle sağlanırken İstanbul’dan gelen bir cenaze üç gün sonra kasabaya ulaştı. Son yılların en şiddetli kış mevsiminin yaşandığı Kızılören’de halk adeta evlerine hapsoldu. Karın boyu kasaba merkezinde 80 santimetrenin üzerine çıktı. Cadde ve sokaklarda yürümenin güç olduğu kasabamızda kısa sürekli elektrik kesintileri yaşandı. Belediye kepçesi bugünden itibaren kar temizleme çalışmalarına başladı. Halk arsında kürsük olarak bilinen ilginç kar yığıntıları mahalle aralarında güzel manzaralar oluşturdu.

Kızılören'de eski kışlar nasıldı?
Yaşlıların anlattıklarına göre eski kış mevsimleri daha zor daha canlı yaşanılmıştı. Şartların günümüzdekinden daha ağır olduğu 40-50 yıl önceki kış ayları gelmeden hazırlığa başlanmıştı. Bu hazırlıkları bir yaşlımızdan dinleyerek aktarıyoruz:
• Kış aylarına yapılan ilk hazırlık ısınmaya yönelikti. Bütün aileler yakacak sorununu gidermek için gerekli keven (10-15 yük), kerme, davar saçması (kığı), tezek, odun vb. kış kayıtı tamamlanırdı.

• Kışın Evli erkeklerin çoğu Mersin’e çalışmaya giderlerdi. Mersin’den kışın evlere çıkı (erzak) gönderilirdi. Portakal, sebze, pekmez, helva, harnup, sabun, giyeceklerden oluşan çıkılar ya köye gelen bir köylüye verilir ya da trene yatırılırdı. İncesu istasyonuna gelen erzaklar eşeklerle köye getirilirdi. Köye gelirken tipiye yakalanma, yolu kaybetme gibi tehlikeler yaşanırdı.

• Kışın Kızılören’de günlük yaşam ev işlerinden ibaretti. Hayvanlara ot doğramak, hayvanları sulama, güzden vurulan öküz keveni ve eşek dikeni ezip hayvanlara vermek, evin içme suyunu temin etmek, damlardan kar küremek en önemli işler arasındadır.
Bunlardan en zor olanı eve içme suyu getirmektir. Beşkuyu, terziboğazı, dipkuyu, mezarbaşı kuyusu su temin edilen yerlerdi. Kar kesip kazanlarda suya dönüştürmek de önemli bir işti. Yayla kuyularını karla doldurmak ise yazın susuz kalmamanın tek yoluydu. Bütün bu işler genelde ortak yerlerde yapıldığı için halk arasında kavga çıkma olasılığı çok yüksekti.

• Kış günlerinin vazgeçilmez yemekleri arasında çömlek vurma tabiri ile ifade edilen türlü yemeğiydi. Karpuz kabuğu ve kabak kurusu, cacık (merçimelek), yahni, katık v.b çeşitler çömlekte tandır içinde pişerdi.

• Kahvehanenin olmadığı yıllarda erkekler akşamları dulda köşelerde ateş yakarlar ve uzun uzun sohbetler yaparlardı. Akşamları oturmaya giderek tandır veya iskemi etrafında uzun kış sohbetleri yapmak da tercih edilen bir durundu.

• Evlerin bacaları ve pencereleri soğuğu önlemek için tıkaç ve hayvan gübresiyle kapatılırdı. Bu yüzden aklamaları hiçbir evin ışığı görünmezdi.

• Kış mevsiminde köyde hasta olmak tam bir işkenceye dönüşürdü. Soğuk algınlığı (sablıcan) ve grip gibi kış hastalıkları baş gösterdiği durumlarda ilk müracaat edilecek kişiler Sıhhiye (Mehmet Karaca), Fatiğin oğlu (Mustafa Aldanmaz), İğneci Arif (Arif Özükanar) idi. Bu kişiler genelde evinden çağrılırdı ve hastanın evine götürülürdü. Bazen de hastalar at veya eşekle iğne yaptırılmaya götürülürdü

(Hazırlayan:Erol Coşkun-Tarih Öğretmeni,  Video-Fotoğraf: Ahmet Emekçi)

Kış resimlerini görmek için tıklayınız.

Kar manzaraları (Video)